ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Μια ιδιαίτερη περιόδος για τα παιδιά & τους γονείς

Από τη Γεωργία Τριανταφύλλου,

Κλινική Ψυχολόγο - Ψυχοθεραπεύτρια

Η εφηβική ηλικία είναι μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από γρήγορη σωματική αύξηση και ραγδαίες βιοσωματικές αλλαγές, έντονη συναισθηματικότητα και ετερόφυλο ενδιαφέρον, αφηρημένη σκέψη και ιδεαλισμός, προσωπικές αξίες και κρίση ταυτότητας. Αλλαγές υφίστανται σε όλους τους τομείς, βιοσωματικό, νοητικό τομέα, συναισθηματικό και κοινωνικό. Όσον αφορά τον κοινωνικό τομέα, η τάση για ανεξαρτητοποίηση από την οικογένεια και για συμμόρφωση προς την ομάδα των ομηλίκων φθάνει στο αποκορύφωμά της. Ο έφηβος νιώθει έντονη την επιθυμία να ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς γεγονός το οποίο γίνεται αιτία συχνών προστριβών έως και διακοπής της επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιού. Παράλληλα, η επιθυμία του εφήβου ατόμου για κοινωνική αποδοχή οδηγεί στην τυφλή πολλές φορές συμμόρφωση και υποταγή στην ομάδα των συνομηλίκων. Οι ομάδες αυτές αποτελούν ένα είδος «κλειστής κοινωνίας» με δικό τους κώδικα επικοινωνίας και με εξειδικευμένες μορφές συμπεριφοράς για τα μέλη.

Ή διαταραχές διάθεσης

Από τη Γεωργία Τριανταφύλλου

Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Πρόκειται για μία κατηγορία διαταραχών που σχετίζονται με το συναίσθημα. Τα βασικότερα σημεία της διαταραχής είναι η κατάθλιψη, η έξαρση και ο θυμός. Τα συμπτώματα μπορεί να δείχνουν και μία απλή μελαγχολία ή κατάθλιψη έπειτα από ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός αλλά η παθολογική της μορφή σχετίζεται με την ένταση των συμπτωμάτων και την παρατεταμένη τους διάρκεια.

Απώλεια & πένθος

Από τη Γεωργία Τριανταφύλλου

Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Το πένθος αφορά την απώλεια ενός οικείου προσώπου εξαιτίας του θανάτου. Το αίσθημα της απώλειας μπορεί να εκδηλωθεί ακόμα και αν δεν υπάρξει ο θάνατος. Για παράδειγμα υπάρχει η απώλεια αντικειμένων που διαθέτει το άτομο ή απώλεια σωματική όταν για παράδειγμα αφαιρείται μέλος ή κάποιο όργανο του σώματος εξαιτίας μιας θεραπευτικής διαδικασίας.

Το άτομο μέσω της απώλειας λόγω θανάτου χάνει δύο πράγματα: «την πηγή μιας μοναδικής ικανοποίησης των ψυχικών αναγκών του, το νόημα της ζωής, όπως το έβλεπε μέχρι τότε, καθώς και τους πόρους από τους οποίους αντλούσε δύναμη και τη φυσική παρουσία του άλλου, ιδιαιτέρως όταν ήταν πολύ συνδεδεμένοι στη ζωή τους».

Συμπτώματα & διαχείριση

Από τη Γεωργία Τριανταφύλλου

Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Τα συμπτώματα του έντονου στρες εκδηλώνονται στο συναίσθημα (π.χ., στενοχώρια, ανησυχία, εκνευρισμός), στη σκέψη (π.χ., αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής, αλλά και σκέψεις αποτυχίας, ανικανότητας, καταστροφής), στη συμπεριφορά (π.χ., αδυναμία λήψης απόφασης, νευρικότητα) και στο σώμα (π.χ., ένταση, εφίδρωση, υπνηλία ή αϋπνία, ξηροστομία, αλλαγές στην όρεξη) και ποικίλουν ανάλογα με την σοβαρότητά τους.

Φάσεις και στάδια της γυναικείας ψυχολογίας

Από τη Γεωργία Τριανταφύλλου

Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Ο καρκίνος και τα αυτοάνοσα νοσήματα, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως ψυχοσωματικά. Βέβαια υπάρχουν δύο σημαντικές ενδείξεις για τον ρόλο τού ψυχικού παράγοντα. Η 1η είναι ότι σε αρκετούς ασθενείς ένα ιδιαίτερα έντονο ψυχολογικό στρες προηγείται της εμφάνισης τους. Η 2η ένδειξη αφορά στο γεγονός ότι μετά την εμφάνιση της νόσου επικρατούν το άγχος καί η θλίψη. Ενώ συχνή είναι μια  ανεπτυγμένη εξαρτητικότητα, ή άρνηση της νόσου, αλλά και το ότι καθίστανται ψυχολογικά ευάλωτοι. Δηλαδή έχουμε συμπτώματα αντίδρασης στο στρες. Αυτά τα συμπεράσματα είναι ενδιαφέροντα γιατί αποδεικνύεται ότι στην αρρώστια υπάρχει σχέση και  αλληλεπίδραση σωματικού και ψυχικού παράγοντα.  

Το κουτσομπολιό στις ανθρώπινες σχέσεις

 Από τη Γεωργία Τριανταφύλλου

Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

Κουτσομπολιό ή κοινωνική κριτική. Σίγουρα όπως και να αποκαλέσουμε αυτή τη συμπεριφορά, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια και προφανώς θα υπάρχει στις ζωές όλων μας. Είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Όλοι έχουμε βρεθεί σε μια τέτοια θέση, άλλοτε σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλοτε σε μικρότερο. Γιατί όμως κουτσομπολεύουμε; Μας αρέσει;  Διεγείρει κάποιες αισθήσεις μας; Μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί? Ή αποδεκτοί? Είμαστε εμείς εκείνοι που ενημερώνουμε για τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο χώρο όπου κινούμαστε και έτσι μας έχουν όλοι «ανάγκη»; Πολλά τα ερωτήματα.